Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως. Η μέση της Σαρακοστής.

Η πορεία της Μεγάλης Σαρακοστής είναι βασικά να βιώσουμε την ανάγκη που έχουμε για τον Χριστό. Και η πορεία της Μεγάλης Σαρακοστής δείχνει βασικά την πορεία της ζωής μας. Ένας ανήφορος, μια ανάβαση προς το φως του Θεού, πορεία ανοδική αλλά κατανυκτική, πορεία προς τον Ιησού. Αυτό το γλυκύ Όνομα που μόνο μας δίνεται και μας δίνει, χωρίς όμως ποτέ σχεδόν εμείς να Του έχουμε προσφέρει κάτι γλυκό. Ένας Θεός, ο Ιησούς μου, Αυτός που με αγαπά, που συνεχώς με κοιτάζει, που ακατάπαυστα με φροντίζει, που μόνο με ευεργετεί. Και ένα παιδί, εγώ, εσύ, όλοι μας που κοιτά αδιάφορα δεξιά και αριστερά, ψάχνει σε δρόμους αδιέξοδους, δίνει και δίνεται ίσως σε όλους, αλλά όχι σε Εκείνον. Κι όμως ένας Θεός, ο Ιησούς, μας έχει συνεχώς απλωμένο το χέρι. Μας έχει συνέχεια μες στην αγκαλιά της αγάπης Του, μας έχει δοθεί, αν και Θεός, και μας περιμένει… Και εμείς πόσο συνειδητοποιούμε άραγε ότι μόνο Αυτόν έχουμε ανάγκη; Ευλογημένος είναι εκείνος που η καρδιά και η ψυχή και η διάνοια του προσφέρεται σα θυσία αινέσεως στον Θεό.

Ευλογημένος είναι εκείνος που υψώνει συνεχώς την καρδιά του στον Ουρανό, ικετευτικά, δοξαστικά, λατρευτικά. Κι έχει ήδη ξεκινήσει την πορεία του προς Εκείνον, προς τον Ιησού, το γλυκύ όνομα, το υπέρ παν Όνομα. Τον Ιησού, τον Έρωτα και Εραστή…

Ευχόμαστε όλοι μας να γίνουμε πυρανάλωμα του Θείου Έρωτα που θα μας ενώσει για πάντα με τον Πλάστη και Δημιουργό μας Ιησού Χριστό. Όλη μας η ύπαρξη να γίνει αναμμένη λαμπάδα που θα φλέγεται από αγάπη για Εκείνον. Τον Ιησού μου, τον Εσταυρωμένο, και Αναστημένο Ιησού… Καλόν αγώνα, καλή Ανάσταση!