Αὐτά τά Χριστούγεννα θά γυρίσω κοντά Του…

Πρός ἀναγνῶστες ἐπιστολή Γερόντισσας Μόνικας

Μοναχική έκφραση τ. 40

Θέλω νά φωνάξω στόν καθένα ἀπό ἐσᾶς γύρισε πίσω, μή ξεμακραίνεις ἄλλο, φτάνει πιά!

Ἐλθών εἰς ἑαυτόν, ἔλα στά συγκαλά σου, ἀναλογίσου ποιός είσαι, τί εἶσαι, ποῦ πᾶς;

Εἶσαι παιδί τοῦ Θεοῦ. Τό ξέρεις, τό συνειδητοποιεῖς;; Πορεύεσαι σ’ Ἐκεῖνον, μ’ Ἐκεῖνον;

Τό ξέρεις, τό θυμᾶσαι;; Εἶσαι τό παιδί Του, τό πλάσμα Του, τό μόνο ἀγαπημένο τόσο, μέχρι θανάτου, θανάτου σταυρικοῦ. Ἕνας Θεός ἔγινε ἄνθρωπος καί σταυρώθηκε γιά μᾶς, γιά τήν σωτηρία μας, γιά νά μᾶς φωνάξει πίσω, στήν ἀγκαλιά Του, στόν Παράδεισο.

Μ ά π ῶ ς ; ; Π ῶ ς ; ; Ἀφοῦ εἶναι Θεός, Παντοδύναμος.

Μά γ ιατί ; ; Γ ιατί ; ; Μά ἀπό τήν ἄφατη Ἀγάπη Του.

Ὤ, Ἀγάπη γλυκιά, πού γλῶσσα ἀδυνατεῖ νά περιγράψει, πού λόγια δέν ὑπάρχουν γιά νά διηγηθοῦν!

Πόσο Χριστέ μου μᾶς ἀγαπᾶς; Ὅσο μᾶς δείχνει ὁ Σταυρός Σου; Μά πῶς;

Καί ἐγώ, ἐσύ, ὁ ἄλλος, Τόν ἀγαπᾶμε, Τόν σκεπτόμαστε, ἀγωνιοῦμε ἄν θά Τόν δοῦμε, ἄν θά Τόν νοιώσουμε, ἄν θά ζήσουμε μαζί Του;;

Ὤ! ἀγωνία τῆς σωτηρίας μου!

Ὤ! ἀγωνία τῆς σωτηρίας ὅλου τοῦ κόσμου! Ἔλα νά μᾶς κυριεύσεις Ἐσύ, ἔλα, ἔλα, Σέ προσκαλοῦμε μέ θέληση ἱσχυρή καί σῶμα  σθενές. Πᾶρε μας στήν παραζάλη τοῦ θείου Ἔρωτα. Γέμισε τήν κάθε ἀνάσα μας Θεό. Γέμισε τήν καρδιά μας Θεό, γέμισε τά στήθη μας Θεό, γέμισε τά μάτια καί τό στόμα μας Θεό.

Παντοῦ Θεός, μέσα μου, μέσα σου, μέσα σέ όλους… Κανείς νά μή μείνει ἄδειος ἀπό Θεό.

Ναί, Τόν σταυρώσαμε, ναί Τόν πληγώσαμε, ναί φεύγουμε μακρυά Του…

Ὄχι γιά πάντα ὅμως, ὄχι χωρίς γυρισμό, ὄχι χωρίς δάκρυα…

Ἐπιστροφή στόν Θεό. Ὁ Θεός Γεννᾶται. Πᾶμε στή Φάτνη. Γυρίστε πίσω ὅλοι. Κανείς  ἀπών!

Ὅλοι στή φάτνη! Καί δῶρα;; Δῶρο γιά τόν Χριστό;; Τί δῶρο ἄραγε νά πάω στή Φάτνη;;

Χάρισέ του τίς ἁμαρτίες σου. Ἄς πάρει ὁ καθένας τίς ἁμαρτίες του καί ἄς τρέξει στή Φάτνη.

Ἄς δώσουμε ὅλοι μας τά δῶρα μας στόν Χριστό. Αὐτά τά Χριστούγεννα θά γυρίσω κοντά Του.

Θά κάνω τό ταξίδι τῆς ἐπιστροφῆς σ’ Αὐτόν καί θά  ποθέσω στή Φάτνη Του τίς ἁμαρτίες μου

γιά νά τίς συγχωρέσει καί νά μέ  παλλάξει  πό τό βάρος τους. Μά ταιριάζει τό ρυπαρό καί βρώμικο

δῶρο μου οἱ ἁμαρτίες μου, ταιριάζουν γιά δῶρο στόν Θεό;;

Ἐκεῖνος αὐτές μᾶς ζητᾶ. Αὐτό θέλει  πό ἐμᾶς. Γι’ αὐτό γεννήθηκε στή Φάτνη ὡς ἄνθρωπος.

Γιά νά μᾶς δεῖ ὅλους ἐκεῖ νά Τοῦ χαρίζουμε,  ντί λίβανο, χρυσό καί σμύρνα, τίς ἁμαρτίες μας.

Γιά νά γίνουμε πάλι παιδιά Του. Γιά νά γυρίσουμε κοντά Του. Γιά νά μείνουμε στήν  σφαλή  γκαλιά Του.

Μόνο ἐκεῖ ὑπάρχει σωτηρία. Μήν  ργεῖς… Γύρισε… Δέν ὑπάρχει ἄλλος καιρός.

Φτάνει… Μήν ξεμακραίνεις ἄλλο. Ὁ Θεός σέ περιμένει. Γ ύ ρ ι σ ε . . .

Καλή μετάνοια γιά ὅλους μας αὐτά τά Χριστούγεννα!

Γερόντισσα Μόνικα